Ict-jurist Arnoud Engelfriet geeft elke week antwoord op een interessante vraag over beveiliging, recht en privacy. 

Vraag: De laatste jaren is er veel te doen over datalekken. Daarbij gaat het echter steeds over privacygevoelige data, wat ik snap gezien de gevolgen bij consumenten maar hoe zit het met andere bedrijfsdata? De term 'datalek' is immers breder, maar ik kan niet vinden hoe het zit met de meldplicht voor bijvoorbeeld diefstal van bedrijfsgeheimen. Hoe zit dit?

Antwoord: De term 'datalek' is inderdaad een tikje misleidend, omdat het wettelijk gezien echt alleen gaat over het lekken/misbruiken van persoonsgegevens. Er is geen algemene regeling over het moeten melden van andersoortige security-incidenten of misbruik van gevoelige bedrijfsgegevens.

Specifiek bij de Rijksoverheid en vitale aanbieders geldt wel een aparte meldplicht voor andere security-incidenten. Op 1 oktober 2017 is de Wet gegevensverwerking en meldplicht cybersecurity (Wgmc) in werking getreden. Per 1 januari 2018 moeten deze organisaties incidenten melden bij het NCSC, zodat deze de impact en risico's voor de samenleving kan inschatten. Dit geldt alleen als je als organisatie bent aangewezen als 'vitale aanbieder'.

Ben je niet 'vitaal', dan is de omgang met diefstal of vernieling met bedrijfsdata geheel je eigen keuze. Melden kan niet, er is geen loket dat dit in behandeling neemt. Vaak zal dergelijk handelen strafbaar zijn (denk aan computervredebreuk of afluisteren/aftappen van data) en dan kun je aangifte doen natuurlijk van die feiten. De waarde van die data kan dat strafbaar feit dan meer gewicht geven.

Eind oktober is ook de Wet bescherming bedrijfsgeheimen in werking getreden. Deze biedt organisaties de mogelijkheid om zelf op te treden tegen ongeautoriseerd gebruik van data die waarde heeft omdat deze niet algemeen bekend is. Met die wet in de hand kun je dus optreden tegen bijvoorbeeld een concurrent die een setje offertes weet te bemachtigen door een slechte beveiliging. Dit moet je wel zelf doen bij de civiele rechter.